-
1 wnosić
1. (-szę, -sisz); imp -ś; perf wnieść; vt(walizki, meble) to carry in; ( zapach) to bring in; (przen: radość, życie) to bring; (opłatę, składkę) to pay; ( podanie) to put in, ( sprzeciw) to raise; ( zażalenie) to file2. vi; książkto gather, to conclude* * *ipf.1. (= niosąc, dostarczać) carry in, bring in; wnieść kapitał fin. contribute capital; wnieść wkład do spółki contribute shares to a company; wnieść w aporcie ekon. contribute in kind; wnieść opłatę pay a fee; wnieść poprawki do czegoś make amendments to sth.2. przen. (= uzupełniać) contribute; wnieść (swój) wkład w coś make a contribution to sth, contribute to sth; zeznanie nie wniosło nic znaczącego his testimony didn't contribute anything of value.3. (= przedkładać) file, submit; ( wniosek) motion; wnieść petycję submit a petition; wnieść podanie apply ( o coś for sth); wnosić o zmianę premiera motion for a change of prime minister.4. prawn. petition, file; wnieść akt oskarżenia bring an indictment; wnieść apelację appeal ( od czegoś against sth); wnieść zażalenie l. skargę complain (do kogoś/czegoś to sb/sth); lodge a complaint ( na czyjeś ręce with (the hands of) sb); wnosić oskarżenie press charges ( przeciwko komuś against sb); bring an accusation l. charges ( przeciwko komuś against sb); prefer a charge l. charges ( przeciwko komuś against sb); prosecute ( przeciwko komuś sb); wnosić sprawę do sądu bring a case to court; wnieść l. złożyć pozew o rozwód file for divorce; wnieść pozew bring l. file (a) suit ( przeciwko komuś against sb); institute an action ( przeciwko komuś against sb); wnieść sprzeciw raise objections; demur.5. tylko ipf. lit. (= wyciągać wniosek) infer, gather; stąd wnoszę, że... therefore I gather that...The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wnosić
-
2 wnosić
wnosić [vnɔɕiʨ̑] <-szę, -si>1) ( umieszczać)\wnosić poprawki do ustawy Änderungsvorschläge für ein Gesetz einbringen\wnosić wkład do spółki eine Einlage [in die Gesellschaft] einbringen2) ( uiszczać)\wnosić opłatę Gebühr entrichten\wnosić z czegoś, że... aus etw [schluss]folgern [ lub schließen], dass... -
3 wnosić
wnosić (wnoszę) < wnieść> (wniosę) v/t hineintragen, hereinbringen; na górę hinauftragen, hinaufbringen; skargę, pozew einreichen; prośbę vorbringen; protest einlegen; opłatę entrichten; korektury anbringen;wnosić wkład einen Beitrag leisten (do G zu D);wnosić v/i (wnioskować) schließen, schlussfolgern (z G aus D) -
4 wnosić
глаг.• внести• вносить• возвышать• вознести• воспитать• воспитывать• выращивать• класть• повысить• повышать• поднимать• подносить• поднять• растить* * *wno|sić\wnosićszę, \wnosićszony несов. 1. вносить;2. подавать; заявлять; ср. wnieść; 3. (wyciągać wnioski) делать вывод, заключать* * *wnoszę, wnoszony несов.1) вноси́ть2) подава́ть; заявля́ть; ср. wnieść3) ( wyciągać wnioski) де́лать вы́вод, заключа́ть -
5 wnosić
1. amener2. apporter3. inférer4. interjeter5. introduire6. monter7. porter -
6 wnosić
1 críochnaigh 2 lóiste 3 íoc -
7 wnosić
[вношічь]v.ndk -
8 wnosić
1. вносити;2. подавати -
9 wnosić się
-
10 wnosić\ się
несов. разг. поселяться, вселяться -
11 wnosić wno·sić
-
12 вселяться
wnosić się разг., wprowadzać się -
13 wnieść
* * *pf.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wnieść
-
14 вносить
глаг.• awansować• podwyższać• ponosić• poznajomić• przenosić• przywozić• sprowadzać• wkładać• wnieść• wnosić• wprowadzać• wprowadzić• wstępować* * *(поправки и т. п.) nanosić, (предложение, проект) przekładać, składać, wnosić, wpisywać, zgłaszać -
15 emend
[ɪ'mɛnd]vt* * *[i:'mend](to correct errors in (a book etc): The editor emended the manuscript.) wnosić poprawki -
16 file
[faɪl] 1. n( dossier) akta pl, dossier nt inv; ( folder) kartoteka f, teczka f; ( for loose leaf) segregator m, skoroszyt m; ( COMPUT) plik m; ( tool) pilnik m2. vtdocument włączać (włączyć perf) do dokumentacji; lawsuit wnosić (wnieść perf); metal, fingernails piłować (spiłować perf)to file in — wchodzić (wejść perf) jeden za drugim or gęsiego
to file out — wychodzić (wyjść perf) jeden za drugim or gęsiego
to file past — przechodzić (przejść perf) obok jeden za drugim or gęsiego, przedefilować ( perf) obok
to file for divorce — wnosić (wnieść perf) sprawę o rozwód
* * *I 1. noun(a line of soldiers etc walking one behind the other.) szereg2. verb(to walk in a file: They filed across the road.) iść w szereguII 1. noun1) (a folder, loose-leaf book etc to hold papers.) skoroszyt2) (a collection of papers on a particular subject (kept in such a folder).) akta3) (in computing, a collection of data stored eg on a disc.) plik2. verb1) (to put (papers etc) in a file: He filed the letter under P.) chować do akt2) (to bring (a suit) before a law court: to file (a suit) for divorce.) wnieść (sprawę) do sądu•- filename- filing cabinet III 1. noun(a steel tool with a rough surface for smoothing or rubbing away wood, metal etc.) pilnik2. verb(to cut or smooth with a file: She filed her nails.) opiłować- filings -
17 petition
[pə'tɪʃən] 1. n( signed document) petycja f; ( JUR) pozew m2. vtwnosić (wnieść perf) petycję do +gen3. vito petition for divorce — wnosić (wnieść perf) pozew o rozwód
* * *[pə'tiʃən] 1. noun(a formal request made to someone in authority and usually signed by a large number of people.) petycja2. verb(to make such a request: They petitioned the government for the release of the prisoners.) wnieść petycję -
18 prosecute
['prɔsɪkjuːt]vt* * *['prosikju:t](to bring a legal action against: He was prosecuted for theft.) ścigać sądownie, wnosić oskarżenie (przeciwko)- prosecutor -
19 wnieść*
wnieść* pf →LINK="wnosić" wnosić -
20 einbringen
ein|bringenI. vt1) ( eintragen)[jdm] etw \einbringen coś [komuś] prznosić [ perf przynieść]4) ( vorschlagen)etw im Parlament \einbringen wnosić [ perf wnieść] coś w parlamencieII. vrsich [bei etw/in etw ( akk) ] \einbringen wnieść swój wkład [do czegoś]
См. также в других словарях:
wnosić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wnoszę, wnosićsi, wnoś, wnoszony {{/stl 8}}– wnieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, wniosę, wniesie, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wnosić — ndk VIa, wnoszę, wnosićsisz, wnoś, wnosićsił, wnoszony 1. forma ndk czas. wnieść (p.) 2. książk. «wyciągać wniosek; wnioskować, domyślać się» Z jego wyrazu twarzy wnosiła, że wszystko dobrze poszło. Można wnosić, że sprawa zostanie załatwiona… … Słownik języka polskiego
wnieść — dk XI, wniosę, wniesiesz, wnieś, wniósł, wniosła, wnieśli, wniesiony, wniósłszy wnosić ndk VIa, wnoszę, wnieśćsisz, wnoś, wnieśćsił, wnoszony 1. «niosąc umieścić kogoś lub coś we wnętrzu, w środku lub na wierzchu czegoś» Wnieść chorego do karetki … Słownik języka polskiego
вносити — висловлювати [IV] Вносити (польсь. wnosić) пропонувати, як виникає з контексту в III томі, стор. 231 (у IV томі цього слова знайти не вдалось): «Для того вношу, аби рада ухвалила сей бюджет без дискусії, відразу» має пояснення «висловлювати»… … Толковый украинский словарь
doprowadzić — kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty, doprowadzony… … Słownik frazeologiczny
doprowadzać — Doprowadzić kogoś do ostateczności «wprawić kogoś w gniew, w stan najwyższego zdenerwowania, wyprowadzić z równowagi»: Trudno jest z tego domyślić się, co zarzucają Edziowi, ale z tonu jego reakcji wnosić można, że jest on do żywego dotknięty,… … Słownik frazeologiczny
apelować — ndk IV, apelowaćluję, apelowaćlujesz, apelowaćluj, apelowaćował, apelowaćowany 1. «zwracać się z odezwą, z apelem do kogoś; odwoływać się» Apelować do kogoś o wyrozumiałość. Apelować do czyjejś dobroci, lojalności. Apelować do społeczeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego
deptać — ndk IX, deptaćpczę (deptaćpcę), deptaćpczesz (deptaćpcesz), depcz, deptaćał, deptaćany 1. «stąpając przygniatać, cisnąć nogami; następować na coś, przydeptywać» Deptać kwiaty, trawnik a. po kwiatach, po trawniku. Deptać komu po nogach, odciskach … Słownik języka polskiego
interpelacja — ż I, DCMs. interpelacjacji; lm D. interpelacjacji (interpelacjacyj) «zapytanie skierowane przez przedstawiciela parlamentu do rządu lub do któregoś z jego członków, zobowiązujące do udzielenia odpowiedzi w określonym terminie; każde zapytanie w… … Słownik języka polskiego
interpelować — ndk IV, interpelowaćluję, interpelowaćlujesz, interpelowaćluj, interpelowaćował, interpelowaćowany «wnosić interpelację parlamentarną; żądać urzędowych wyjaśnień od władz administracyjnych» Interpelować ministra, rząd, radę narodową. Interpelować … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego